Het woord Yoga komt uit het Sanskriet en wordt vaak aangeduid als samenbrengen, verenigen, tot evenwicht brengen. Dat kan zijn tussen lichaam en geest, tussen denken en voelen. Maar ook de balans tussen doen en laten, werk en rust,  inspanning en ontspanning.

Yoga ziet het lichaam niet als een op zichzelf staand iets, maar gaat uit van de verbinding tussen lichaam en geest.

De geest streeft altijd naar iets wat in de toekomst of in het verleden ligt, en zo zijn we voortdurend op de vlucht voor het huidige moment. Dit geeft spanningen in het lichaam.

Door het uitvoeren van de houdingen, de asanas leer je weer te luisteren naar je lichaam.

Je lichaam is de basis van waaruit je kunt ontdekken dat het onlosmakelijk verbonden is met de geest. Je wordt je bewust van de geest/het denken en ontdekt wat het met je doet.

Yoga is leren waarnemen en ervaren.

Yoga kan door iedereen beoefend worden en vraagt geen speciale lenigheid. Ieder oefent op zijn/haar eigen niveau. Het gaat vooral om de aandacht en betrokkenheid waarmee geoefend wordt en het aangenaam verblijven in de houding. Het gaat om je eigen beleving.

Het gaat er niet om of je de houdingen goed doet of om de prestatie. Het enige waar het om gaat is: open en aandachtig in het hier en nu zijn.

Vanuit een zachte, innerlijke houding worden de houdingen uitgevoerd met respect voor de eigen grenzen.

Door het verkennen van je eigen grens kun je ontdekken dat op het moment dat je deze grens toestaat er te zijn, er in ontspant, en niets probeert te bereiken, maar alleen maar blijft kijken, dat deze grenzen zullen oplossen.

Yoga laat de mens zich weer met zichzelf verbinden, laat hem ervaren dat hij een eenheid is, dat hij thuis is bij zichzelf.